Lektura obowiązkowa
Film pokazuje przytłaczającą kontrolę totalitarystycznego aparatu państwowego nad obywatelami NRD na przykładzie środowiska artystów. Pojawiają się tu sceny zakładania podsłuchu, całodobowej inwigilacji, wielogodzinnych przesłuchań, werbowania tajnych współpracowników, rewizji w domach, zastraszania mieszkańców. Przedstawiony jest także dramat poszczególnych ludzi w konfrontacji z bezwzględną STASI i w obliczu zdrady najbliższych, ale także próba przeciwstawiania się reżimowi.
Ku mojemu zaskoczeniu, w filmie zabrakło fizycznej przemocy ze strony STASI, niemniej jednak w wielu scenach odczuwa się dominującą przemoc i przewagę psychiczną.
Radzę nie spóźnić się na seans, gdyż w pierwszych scenach pokazuje się jak ogromny zakres miała służba bezpieczeństwa w 17 milionowym państwie.
Dobrze, że film ukazał się właśnie w okresie publicznej debaty na temat lustracji i działań służb bezpieczeństwa, co może pomóc uświadomić o bezwzględności i szkodach jakie one wyrządzały społeczeństwu. Aż żal serce ściska, że przez 17 lat zabrakło podobnego filmu osadzonego w polskich realiach. Wielka szkoda.