W 2006 roku, w ramach warsztatów filmowych "Arystoteles", reżyserka Adina Pintilie przez kilka tygodni rejestrowała rezydentów szpitala psychiatrycznego Calugareni w Rumunii w trakcie ich kompulsywnych czynności.Postaci w filmie są pokazane w sposób przekraczający definicję normalności i nienormalności. Autorka dochodzi do tego efektu kilkoma drogami. Pierwszą z nich jest estetyka prostych, statycznych i starannie zaplanowanych kadrów. To one tworzą obecną w filmie atmosferę dziwności i niezwykłości. Kolejnym elementem konstrukcji są zdjęcia portretowe. Zniekształcone chorobą twarze bohaterów wyrażają trudne do wychwycenia nieodgadnione emocje. Świat mieszkańców Calugareni zbudowany jest z prostych czynności, łatwych obrazów i czytelnych dźwięków. Mieszkańcy ośrodka stają się przez to bliżsi średniowiecznej wizji obłąkania, w której szaleńcy posiadali moc komunikacji z Najwyższym. Nieprzypadkowo zresztą film otwiera cytat ze świętego Augustyna "kochaj i rób, co ci się podoba"... .Film zdobył Nagrodę Złotego Gołębia za Najlepszy Dokument na Festiwalu Filmowym DOK Leipzig 2007.

tekst: Kino Sfinks